Ne kaldý bilmiyorum bakiyesi ömrümün Bu dünyada nasibim bu kadar mý Allah’ým? Her gece yataðýmda ürkek, mahzun ve üzgün Soruyorum usulca : “Yarýn var mý Allah’ým?”
Menfaat hissi ile gelmiþ olsak da vecde Cennet vaadin için etmedim asla secde Hesabým olmadý hiç, kinde, öfkede, öcde Sen de sarmazsan beni, kul sarar mý Allah’ým?
Pabuçlarým deliktir, elbisem tutmaz yama Tabip aciz kalýyor gönüldeki yarama Burda garkolduk tamam, derde, kedere, gama Ahrette de nasibim hep zarar mý Allah’ým?
Yüreðim pek yufkadýr, kötü söyleme e mi? Yürek yangýnlarýmý sakýn külleme e mi? Çalýþmadýðým yerden sual eyleme e mi? Münker, Nekir kabirde zor sorar mý Allah’ým?
Bizi adeta aptal yerine koyanlar var Kendi öz kardeþinin gözünü oyanlar var Adýný haykýrarak canlara kýyanlar var Seni gerçekten seven, kalp kýrar mý Allah’ým?
(27.12.2015 – Lüleburgaz)
Zekâi BUDAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zekâi Budak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.