Hasret Acı verse De
Mevsimler gelip geçti, haber bile vermeden
Uðrayan hep kýþ oldu, baharýna ermeden
Çiçekler dallarýnda, boyunlarýný büktü
Sanki omuzlarýnda, taþýdýklarý yüktü
Gülmüyordu yüzleri, güneþi görmedikçe
Sýcaklýðý hissetip, sefayý sürmedikçe
Kara bulutlar sardý, gökyüzünü zaptedip
Göndermedi yanýna, yýldýzlarý hapsedip
Boynu kýldan inceyken, razý geldi çoðuna
Titreyip duruyordu, poyrazýn soðuðuna
Yerden yere savurdu, acýmasýzca yeli
Eðdirirken vücudu, iki büklümdü beli
Gecenin bir vaktinde, gözü cama takýldý
Yüreðinin içine, paslý çivi çakýldý
Buðuluydu gözleri, hasret baðrý yaktýkça
Özlem katlanýyordu, karanlýða baktýkça
Saatler geçmez oldu, daha sabaha çoktu
Yarýnlarýna dahil, bir parça umut yoktu
Yýllarýn arkasýna, saklanýp duruyordu
Akýttýðý yaþlarsa, yanakta kuruyordu
Dört duvar arasýnda, teselli arar iken
Sesi soluðu keser, boðazda saplý diken
Sitem edip kadere, haykýrsa neye yarar
Bu halde yaþadýkça, kalan ömrüne zarar
Bu yalancý dünyanýn, anlamazken gizinden
Engebeli yolunun, yürüyordu izinden
Nereye götürdüðü, belli bile deðildi
Salkým söðüdü gibi, yamacýnda eðildi
Ne çok þiirler yazdý, aþký dile getirip
Yine kafi gelmedi, özlemini bitirip
Daha da devam eder, ecel kapý çalmadan
Vadeyi doldurup da, bu canýný almadan
Hasret acý verse de, dilindeki sözüne
Vuslat noktayý koymaz, özlettikçe gözüne
Nesrin Önem
22 12 2017
Tekirdað
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.