Zaman çok acýmasýz insan ise biçare Ne çok þeyin üstünü örtüyor kara toprak Birden yitiveriyor yüzde beliren hare Aniden dökülüyor dallardaki son yaprak
Gözden süzülen yaþa kim bedel biçebilir Riya denen zehiri bilmem kim içebilir Sevdim diyen bir Adem, nasýl vazgeçebilir Ne çabuk dökülüyor dallardaki son yaprak
Ne yapsak çaresi yok sanki kolumuz baðlý Yürek ezelden yanýk içimiz fena daðlý Hüzün kuþatmýþ gibi her yeri sollu saðlý Zamansýz dökülüyor dallardaki son yaprak
Geceler gündüzleri koynunda saklýyorken Acýnýn kaynaðýný an be an yokluyorken Arýnýp riyalardan maziyi aklýyorken Çaresiz dökülüyor dallardaki son yaprak
Bazen bir düþ kalsan da hep varsýndýr düþünde Sen kadere kýzarsýn o yaþar gülüþünde ! Bir gonca gül olsan da yareninin döþünde Habersiz dökülüyor dallardaki son yaprak
Dosteli yaza çize doldurdu yapraklarý Acýyla ýslansa da güzelim kirpikleri Baþ eðmek yasak diye reddedip topraklarý Ýsyankar dökülüyor dallardaki son yaprak
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dosteli_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.