CENNETİN ARKA BAHÇESİNE BIRAKIN BENİ...

Hiçliði çivileyebilirim kör noktaya;
Kýyasýya yaþadýðýmý da bilmez kimse,
Nahoþ varlýðýnda elemin
Ýri harfli bir gölgeyi aðýrlayabilirim hem,
Kollarýma aldýðým boþluðu
Aþýlarým kimsesizliðime.

Büyümeyi ertelediðim
Kayýp þiirlerinde
O hiç görmediðim þairin
Kuru sýký bir i mgesi olabilirim
Herhangi bir dizesinde kývrýlýp hatta
Ýstemsiz ve pervasýz;
Yüreksiz deðil ama…

Katýksýz sevdiðim matemi
Örselerken iblis
Ve kara gözlü fani.
Uydurma bir tekerleme bilirim
Aldýðým her nefesi
Yanký diye soluduðum
Lakin
Söyleyip de duymayý beceremediðim
Her sesi hele ki
Ýçimin merdivenlerinde
Týrabzandan kayan
O tombik elli çocuðu
Bilfiil sonlandýrabilirim
Eriþkin bir þarkýda,
Safsata yüklü nakaratýnda
Sarý saçlý
Koca göðüslü ölü þarkýcýnýn.

Yine nifak sokarken belirsizlik ve zaman
Hazan
Ýle aramdaki buhrana;
Sola geçit vermese de
Bilumum gölge
Ben her kaybettiðimde umudu,
Kýrýk dökük þehirlerinde
Þiir yüklü hezeyanlarým ile
Sarkýttýðým ipe tutunmayý beceremezken
Rapunzel i mgeli
Uzun saçlarýnda kaderin
Derin bir oh çekerim ansýzýn:
Hem de öyle böyle deðil…
Derken yýkýlýr dünya
Yerle bir olan mihrabý
Yeniden inþa ederken
Kanadý kýrýk meleklerimden
Arakladýðým dualarý
Satarken iblise
Deli fýtratýnda bilinmezin,
Kayýp mýsralarýnda
Metruk þiirlerin,
Karardýkça zaman ve mekân,
Ait olduðum deðil de
Kopup geldiðim o engebeli
Yollarda
Aþüfte bir sancýyý konuk ederken
Ýþin aslý
Bölücü bir aþký
Ufak ufak sonlandýrýrken.

Biriken öfkesini de evren
Boca ederken istemsiz
Yine tutunduðum dalý keserim;
Her yapraðýný þiir;
Her yarýðý en derin
Aslýnda kayýplarýmý sarýp sarmalarken
Anne sýcaklýðýnda
Ölü çocuklarýma da rahmet okurum
Arsýzca dilediðim mutluluðu
Pay etmek olsa da tek muradým
Dünyadaki tüm çocuklara.

Yine nakaratý anne olan bir ninni
Söylerim kulaðýna sevdamýn:
Kayýp ve ikircikli bir yas’ý da
Evlat edinirim kendimce
Ölmeyi dilediðim deðil belki
Dirilmeyi lav ettiðim
Cennetin arka bahçesine býrakýn beni usulca,
Demeyi de þerh düþerim
Þiirin birine
En azýndan ölü çocuklarýma
Mirasýmdýr
Görmediðim sevdalarýn nazarýnda
Görkemli hüsranlarý týrmalarken
Týrnaklarýmda isyaný da yok saysýn Tanrý,
Demeyi unutmadan…
Gerisi zaten kimin umurunda,
Kaderden payýma düþenle
Yetinmeyi öðrendim ben
Uðurladýðým bunca ölümlünün ardýndan.


Sosyal Medyada Paylaşın: