SULTANIM

I.
Susmanýn kalesine, sýðýnmýþ bir askerim.
Sükûtta buldum seni, ey papatya kokulum.
Ah bir yüzünü görsem, sonrasý Allah kerim,
Belki arþ-ý âlâda buluþuruz ne mâlum.

Bin yýl uzaktan gelip, kuruldum divanýna.
Sabrýmý sýnav etti, göç boyunca selâmet.
Yüzünü ay yerine, koy göðün tavanýna,
Koy ki her akþam bana, durmadan bir selâm et.

Kargalar hakim oldu, bülbüle idam biçti.
Sensiz çiçek yerine, otlar bitti bahçemde.
Ab-ý hayat suyunu, zalim sultanlar içti.
Sensiz ahlarý kaldý, kölelerin bohçamda.

II.
Afakanlar basýyor, uykusunu çocuðun.
Adýn filizleniyor, her dilin topraðýnda.
Rüyamda son buluyor, hicrete yolculuðun.
Efkârým alev alýr, her saçýnýn aðýnda.

Karanlýðýn ardýndan, uzatsaydýn elini.
Tüm olurduk bütüne, iki ayrý yarýnýn.
Dikerdim her sokaða, müstesna heykelini.
Bozardým bal yapmayan, peteðini arýnýn.

Þaþtý hakkýn kefesi, baþa tac oldu ba’týl.
Sensiz doðrular eðri, beyazlar kara oldu.
Mazluma infaz düþtü, yargýsýndaki katil.
Sensiz zindanlar hane, yürekler pare oldu.

III.
Ýstersen kes ucunu, boynumdaki ipinin.
Kurusun damarda kan, kurusun iliði.
Gelir mukaddes emri, yer ve gök sahibinin.
Kalbime dolar birden, yüzünün güzelliði.

Aczine düþmeseydim, hazin aþkýn bu kadar.
Tablosunu yapardým, yýkýlan her hayalin.
Yaratýlýþ; ömrünü, seni anlamaya adar.
Okunur her sayfada, her metinde meâlin.

Hasretinle kavruldu, çölde kum taneleri.
Sensiz virâneme kor, akþamýma gam düþtü.
Ýçimin kül yangýný, sardý tüm haneleri.
Sensiz yiðide hapis, korkaklara nam düþtü.

IV.
Eski bir manzaradýr, bakýþýnda huzurum.
Nuhun tufaný kopar, birdenbire içimde.
Kulaðým daim sende, buyruðuna nazýrým.
Çaðýr göçle geleyim, ister baþka biçimde.

Beyaz renkle boyadým, sesinin her tonunu.
Þarkýlar söyle diye, avazýnca baðýrýp.
Saçlarýna çevirdim, rüzgârlarýn yönünü.
Upuzak iklimlerden, ilk baharlar çaðýrýp.

Deðiþti ahi devran, ihanet galip geldi.
Sensiz ahuzar etti, kafesindeki kuþlar.
Umudun gergefini, katil iðneler deldi.
Sensiz biçare düþtü, dalgalandý yokuþlar.



Sosyal Medyada Paylaşın: