Rüzgâr ektin, fýrtýna biçtin
Bu sabah, rüzgâra kaptýrdým kendimi
Daðlar aþtým.
Derin vadilerden geçtim.
Ve!
Zirvelerde buldum, kendimi.
Daðýldým.
Bölük, bölük, yayýldým.
Yüce daðlarýn, zirvesine duman oldum oturdum.
Dediler, yeter oturduðun.
Kalktým.
Yaðmur oldum, topraða yaðdým.
Bu sabah, rüzgâra kaptýrdým kendimi.
Güneþe kýzdým.
Delirdim, meydan okudum.
Yenildim güneþe, ayý hayatý denedim yenildim.
Çile çektim.
Ve ben!
Kendimi kaybettim.
Ýçin, için aðladým yüreðimi sýzlattým.
Bu sabah, rüzgâra kaptýrdým kendimi.
Önce bulutlarda dolaþtým.
Sonra yeryüzünde buldum, kendimi.
Elimi, uzattým.
Bir tutam, akýl geldi elimin avcuna.
Dediler bir tutam ottur, senin o akýl dediðin.
Çünkü sen!
Dünyana rüzgâr ektin, fýrtýna biçtin.
12 Ara. 17
Ahmet Yüksel Þanlý er