"Konuşsana be Adam!"

“Tanrý’nýn kölelere özgü kýldýðý renge sokulduklarýný sandýlar”
( Ýbn-i Haldun / Mukaddime )

dirim ölümden cesur; hiçliði doldurdu kahkahasýyla
kutsal olmaktan çýkardý seviþmeyi
ter ve lekeyle yýrtýldý bilinmez olan
haykýrdý, acý çekti, kin kustu, öç aldý
rengiyle, müziðiyle, sesiyle saðalttý yaralarýmýzý

þiir ýsrar etmedi, ihanet etmedi, dava etmedi
kesin her þüpheyi belirsiz þüpheleriyle kalýnlaþtýrdý
bir þeyi bildiðini iddia etmedi asla
ve fakat þiirin dediðinin tersi de ispat edilemedi

aþk her yiðidin harcýydý sanýlanýn aksine
ters lâle arayana Selimiye’yi göstermedi Sinan
Musa’ya konuþmuyor diye çekiç fýrlattý Michalengelo
sarý boyayý daha az satýn aldýðýnda karný doydu Van Gogh’un

hey gidi yirmibirinci yüzyýl, daha da zalimleþirken insan
haddini bildi caným þiir, edince sunturlusunu etti küfrün
çemkirmedi, tükürmedi pervasýz
bilge bir karga kadar zarif pisledi hasmýnýn tepesine

fakat asla saçmalamadý
Sosyal Medyada Paylaşın: