rikab

önce demir parmaklýklarý kesiyorum aklýmýn ve bakýyorum
sonra süleyman oluyor ellerim,gözlerim raif
sonra bir sofra kuruluyor
önce açlara!
sonra cümle ihvan,iþba
ve ben
kuþlar uçuruyorum gökyüzüne
sonra özgür bir bulut oluyor kanatlarýn
uçuyor uçuyor uçuyor mavilere
peþinden,ben kendimden sýyrýlýyorum
senle düþ oluyoruz enginlere
þimdi öyle uzaðýz ki kötülüklere
biliyorsun !
öyle yakýnýz ki iyiliklere
görüyorsun !
ve birazdan kanat çýrparýz ikimizde
süzüleceðiz maviliklere
inanmasýn belki ama
biz aslýnda bir düþten ibareyiz seninle
ve
buraya kadar tamam
ama,bir hem var aklýmda
bilmem farkýndamýsýn sende
gitgide herþey uzaklaþýyor
kendi özünden,
az ötemde bir tarla kuþu
geçen güzden kalma sesini
bana hatýrlatýyor
sesin içimde karha
ve üzülüyorum
çünkü benim öyle bir yeteneðim yok
iki gün duymasam sesini tanýmam
nerdeyse yüzünü unuturum
ve yediðim kurabiyelerinin tadýný da.
nankörlükten deðil elbette
nedense aðzým hep süleyman sofrasýný ýskalar
bu ürkekliðim seni sevmemek asla deðil
herhalde seni giyinip çýkarmaktan korktuðumdandýr.
çünkü kökün zadegân
benimse dilim ahrar
olmazsa haksýzlýða üzengi
sonra üzülürsün belki
istemem aramýzda bir aðlama duvarý .....

10aralýk2017
Can Fýrat

Sosyal Medyada Paylaşın: