umut ışığı...

"tütselenmiþ günlerin anýsýna inat "



bir mum gibi erirken
hapsedilen onlarca duygunun kuru aðýrlýðýnda
bi yaþam bir kodeþlik nefes
acýlamayan kýrýk pencere ve düþen onca can kýrýklýðýmda





ufaktan hep ufakca düþerken ansýzýn
arkamda kalan kayýp seherin anahtarýný gizlerken zaman
tarifsiz yollarda gezerken ceþet kalmýþ mutluluklar
kimi anýlarýnda doðmus kimi yüreklerde ölmüs





görüyorum ,görüyorum , kalmak yanan lambada titrek alev
susuyorum susuyorum ,benliðimi hýrpalayan gerceklik kýrbaç yarasý gibi
en derinden hatta hafif olamayan yaralar ve bereler
icim acýnýn diðer adý susdukca büyüyen konuþdukca yaðmur gibi akan bir nehir





tutki , ölüm daha kolay kaybedikce canlanan
hazýr bir kitabe gibi anladýkca kabaran bir delilik
kaybolmak bu denizin kat ve kat yorganlýðýnda
vurgun yemiþ dalgalarýn arasýnda bir kulaç daha atamamak






viçdanlýk denen hazýr bir lokma simdi
her yerde satýlýp her yere düþebilen
bir gece gibi ruhunun gölgesinde nefes alabilen
icinde tam ortasýnda bir nefeslik dar kalamayan





söndürün, ýþýklarý sönsün gizi
sadece mum alevinde yansýn günleri
yavaþca hep yavaçca iç içe içinden
kaplasýn bir sýzý gibi acýmadan ve erimeden



yedi rengi bölerek
yedi güne
kör kýzýlýklarý özgürlüðe
kýrýlmýþlýðý kar gününde



sade ve sadece
saflýk kalsýn
"umut ýþýðým"
...



Sosyal Medyada Paylaşın: