Hasret

Her gece iki yaþ damlýyor gözlerimden.
Sonra çoðalýp, sessiz iç çekiþlere dönüyor.
Sýcak sýcak süzülüyor yaþlar yanaklarýmdan.
Oysa ellerinin sýcaklýðýný hissetmeliydim,
Gözlerimden akan yaþlarýn sýcaklýðýný deðil.
Ellerinin izini siliyor, gözyaþlarýmýn izi kalýyor.
Aðlamaktan kýzarmýþ gözlerime bakýyorum.
Oysa senin o güzel gözlerine bakmalýydým.
Akmamalýydý yaþlar gözlerimden,
Gözlerine bakmamýn mutluluðunu yaþamalýydým.
Hasretinin verdiði hüzün olmamalýydý.
Ruhuna kadar seviyorum seni sevgilim.
Her gün, her gece, her an katlanýyor sevgim.
Bu sevgiyle beraber özlemim de katlanýyor.
Yanýnda olamayýþým hüzne boðuyor tüm benliðimi.
Bu yüzdendir aðlayýþým, hüznüm.
Hasretin karanlýk bir kuyu.
Ve ben o kuyuda merdivensizim.
Sýkýþýp kaldým, çýkamýyorum.
Iþýksýzým, göremiyorum.
Baðýrýyorum, sesimi duyuramýyorum.
Üþüyorum, hissedemiyorum.
Karanlýk, sessiz ve soðuk.
En dipteyim.
Hapsoldum.
Üþüyorum.
Ölüyorum.

Sosyal Medyada Paylaşın: