Kaç kiþiydik Bira Parkýnda o fýçýnýn baþýnda
o kargaþa hüzün dolu seksenli yýllarda
buz gibi aralýk ayýnda
tiril tiril titriyorduk
donardýk vallahi yüreðimizin sýcaklýðý da olmasa
hayatýn içinde yitip gidiyorduk...
Kaç kiþiydik sayýsý gitmiþ aklýmdan
gözümüz yoktu kimsenin ekmeðinde aþýnda
sadece dünyayý deðiþtirecektik
kendimizden önce
tam da yirmi yaþýnda...
Biraz havadan sudan
biraz eþ den dosttan lafladýk
kimi zaman hocalardan derslerden
ofladýk pufladýk
azýcýk kýzlarý çekiþtirdik
ara ara kadehleri ara ara kafalarý tokuþturduk
kimi ufacýk kaðýtlara þiirler iliþtirdik
kimi yýrtýp buruþturduk...
Ben Esma’ya yanmýþým
Ýsmail Necla’ya
Özcan ile Mustafa ayný kýza çengel atmýþ
hop dedik oðlum biriniz aradan çekilin
hava buz gibi zaten
bir de siz soðutmayýn ortalýðý
kim çok seviyorsa ona kalsýn Ayten...
Tam Soysal Çarþýsýnýn arkasý
o zamanlar Ankara’nýn meþhur Bira Parký
bakalým daha ne kadar dönecek
bizleri de arasýna alan
bizleri de öðüten hayatýn çarký...
AHMET ZEYTÝNCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.