KARANLIKLARDAYIM

sýradan bir aþk deðildi benimkisi
seni soluyordum her nefesimde
sensiz geçen bitmek bilmeyen gecelerimde
yaþýyordum acýlarýn en büyüðünü çaresizliðimde

zaman durur geçmez saatler
sessiz çýðlýklarým yankýlanýr
vurgun yemiþ gibi dibe vururum
tutunacak bir dal ararým
karanlýklar içinde kalýrým öylece
rutubet kokan dört duvar arasýnda
kapanýr demir parmaklýklar yüzüme
mazgaldan sýzan ýþýk aydýnlatmaz önümü
gece mi gündüz mü belli deðil

yargýladýn beni aþk mahkemesinde
suçum ne suçlu kim
yoksa seni sevmek mi kabahatim
eðer suçsa bu razýyým cezama
senin elinden olacaksa ölümüm
biliyorum senin de vicdanýn rahat deðil
sen de benim kadar suçlusun

gözlerinde baþlayan sevdam yüreðinde son buldu
kahýr dolu gecelerimde kendimle baþ baþayým
piþman deðilim yine de seni sevmekten
uðruna bir ömür tüketmekten
bir daha dünyaya gelsem yeniden
usanmam seni sevmekten ...




Refik
09 . 12 . 2017
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: