Gökyüzünün Göz Yaşları

Üþüyorum yalnýzlýðýmýn ateþinde
Gözlerimden akan yaþlarla ýsýnmaya çalýþýyorum.
Canýmý yakan her þeyi unutmak istiyorum.
Belki de yeniden doðmak, yada dünyaya gözlerini hiç açmamýþ olmak.

Bu gece Ay yok yanýmda.
Bana bir damla bile olsa umut verenler de yanýmdan uzaklaþýrken,
Neyin çabasýný verdiðimi sorguluyorum bazen.
Her þeyden ümidi kesmiþken, bir tarafým devam et çýðlýklarýyla çýnlatýyor kulaðýmý.
Daha dün hayat her þeye raðmen yaþanmalý derken,
Þimdi ne bu bezmiþlik hayattan diyorum kendime.
Neþe kaynaðý olarak kazýnmýþken ismim akýllara,
Þimdi neden silmek için uðraþýyorum bilmiyorum.

Belki sevmek istiyorum ne bileyim belki de sevilmek.
Aþkla bakacaðým bir çift göz,
Kim bilir belki yeniden döndürür beni hayata.
Yeniden tebessümü anlatýr dudaklarýma.
Hayatýma kattýðý anlamýn tarifini bilemez kimse benden baþka.
Ne güzel hayaller... Ve yanýndan bile geçemeyen hayatlar..
Þimdi yok bir þeyden beklentim.
Sessiz ve sakin ruh halimle oturuyorum koltuðun bir köþesinde.
Karþýmdaki manzaraya efkar katan göðün gözyaþlarýyla dertleþiyorum
Sadece ikimizin anladýðý bir dille...
Sosyal Medyada Paylaşın: