ÖZLEDİM
Ben seni hiç görmedim ki
Yalnýz kaldýðýmda sevmeyi özledim
Soðuk düþlerimde belki gelir diye bekledim
Ellerim üþüdüðünde sýcak yüreðini
Göz uçlarýndan bakýþlarýný özledim
Yardýmseverliðini nasýl unuturum
Akþamlarý eve döndüðümde
Kýzaran sobanýn etrafýna diziliþimizi özledim
Kenarýnda slak sarý saçlarýný tarardýn
Kahverengi gözlerini ve seni özledim
Közlelenmiþ kestane gibi
Mýsýr patlaðý gözlerini
Bir kenarýnda su kabýnýn gönül sýcaklýðýný
Acýlý tarhane çorbasýný yudumlamayý
Ve beni sabýrsýzca beklemeni bu kýþ akþamlarýnda
O kýnalý sýmsýcak ellerini özledim
Sarý picamalarýn kokusunu
Kollarýmda kaybolan sevecen bakýþlarýný
Kaç yýl oldu görmediðim seni
Akþamlarý yemeði unuttuðumuz da olurdu ocakta
Kararan bulutlarý gördüm gökyüzünde hep aðlaþýrdý tabiat
Yokluðunsa bunlardan daha acý geldi
Kör olasý bakýþlarýmda aradým seni
Gözlerin ýþýk olurdu her an bana
Hala göremedim seni
Üzerinden kaç yýl geçti mevsimlerin
Neden göremedim biliyor musun
Ben seni görmeden de sevdim arkadaþým
Öylesine sevdim ve;
Özledim
Behçet Bük 6.12.2017/Eskiþehir Saat 14.00’’
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.