İstanbul Kadar

Sen bana Ýstanbul kadar yakýndýn.
Ve ben seni Ýstanbul kadar çok sevdim.

Gözlerinde Boðazýn mavisini görürdüm.
Kokunu Çamlýca gibi çekerdim içime...
Yanýmdayken Ortaköy’ü yaþardým,
Ha saçlarýnýn rüzgarla temasý,
Ha dalgalarýn yüzümde mirasý..
Emirgan’da çay bahçesinde,
Yudum yudum seni içerdim.
Ýstinye’de, Bebek’te seni adýmlardým.

Sen bana Ýstanbul kadar uzaktýn.
Yaþayamadýðým bir türlü..
Uðruna bir ömür koyduðum..
Büyülü bir dünya gibi,
Karþý yakada villalarda yanan ýþýklar kadar yakýn,
Bir o kadar uzaktýn.

Sen Ýstanbul kadar acýmasýzdýn, hayýndýn.
Kurallarý konmuþ bir dünyanýn, kýrýk piyanosuydum ben.
O gece, dudaklarýndan dökülen her hece,
Balyoz gibi indi tepelerime.
Ve sen toz pembe bildiðin bir rüyada kaybolurken,
Ben Ýstanbul’u ekledim gecelerime...

Sen bana Ýstanbul kadar yakýndýn.
Hiç yaþayamadýðým..
Ve ben seni Ýstanbul kadar çok sevdim.

(2008)

Ayhan Kibar


Sosyal Medyada Paylaşın: