ADI KONMAMIŞ SEVDAMSIN

seni bekleyiþimin adý yok
sevdiðin kadar deðil sevildiðince varsýn
kurulmamýþ köprülerden geçmeye çalýþan benliðimin
korkularýmýn ilk duraðýdýr adresin

aðlamak için yalnýz gözyaþý mý akmalý
insan gülerken de aðlayamaz mý
yüzündeki çizgiler anlatýr herþeyi
içindeki yara kanar için için
hasret rüzgarlarý getirir seni kendine

þiirlerim þahit olsun ki
iki satýr arasýna sýðmýyor yalnýzlýðým
ne cümleyi tamamlayýp nokta koyabiliyorum
ne de kararsýzlýðýmý virgülle anlatabiliyorum

yýllara yenik düþtü keþkelerim
kaf daðýnýn arkasýnda kaldý hayallerim
sevgimden yine de taviz vermedim
sen namluda ki hüzündün
beni tam on ikiden vurdun
seni bekleyiþimin adý yok
gelmeyiþininde

ah birde sevmeyi bilseydin
bu kadar mý zordu
bir þeyler tutuþsaydý ya yüreðinde
sevda ateþi yaksaydý seni de

gözleri gülerek baktýðýnda yüzüne
bin kere ölürsün her iç çekiþte
dilinin ucuna gelir kelimeler söyleyemezsin
boðazýnda hýçkýrýk boðar seni
ölümün diðer adý da sensin
bilmez misin sevgili ....





Refik
04 . 12 . 2017
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: