BENİ YAKIŞINA

Saçlarýn döküldü avucuma yudum yudum,
Yeni doðmuþ çocuðun uykusunda uyudum.
Aydýnlatsýn diye karanlýða yaktýðým mum,
Ruhumda alevlendi, sonra ruhum da yandý.

Ýlk cemresiydik, Yusuf’un gönlündeki aþkýn.
Va’kýf olduk sýrrýna, gayrý kalmasýn kuþkun.
Bir zamanlar sözler ederdik býçaktan keskin,
Þimdi tükendi söz, ettiðim ahým da yandý.

Bir aðaç büyür çölümüzde, yapraðý asma.
Boynumuzu sýkar, kaderin taktýðý tasma.
Ey yaðmur; bir damlacýk su ver, bari sen küsme.
Kaybettim her þeyi, en son günahým da yandý.

Ördü rüyalarýmý bir bir heyula aðý,
Susuz coðrafyama düþtü uðurlu ayaðý.
Ýçimin yangýnýyla tutuþtu gökkuþaðý,
Geriye tek siyah kaldý, siyahým da yandý.

Resmini suya çizdim, seni gördüðüm anýn.
Bir benim kýlýcýmla mý kýrýlýr kalkanýn?
Evvel fatihi bendim, gönlündeki ülkenin.
Þimdi yýkýldý saray, padiþahým da yandý.

Sensiz bahçemde çiçekler renklere küsüþtü.
Sensiz virâneme kara kargalar üþüþtü.
Sensiz payitahtýn payýna bir iþgâl düþtü.
Daðýldý ordularým, ordugâhým da yandý.

Yazýk ki þu güzelliðine nazar deðilim.
Esef ki yanýp sönmüþ külüne har deðilim.
Kaç asýr geçti kokuna da mazhar deðilim.
Yönüm bile deðiþti, kýblegâhým da yandý.






Sosyal Medyada Paylaşın: