Bir þehit anasýnýn, gözyaþýnda saklýdýr,
Vatan’ýn topraðýnda, binlercesi haklýdýr.
Daðlarýn dili olsa, konuþsa gerçekleri,
O da söyleyecektir, kim buranýn erleri...
Bizde kalleþlik yoktu, bil ki ezelden beri,
Ýstersen bakýp ta dur, bin yýlda gitsen geri...
Topraðýn her karýþý, al kanlara boyanýr,
Bizim insanlýðýmýz, atalara dayanýr...
Ovalarýn ucunda, daðlarýn yamacýnda,
Hepsi arslan gibidir, insanlýk amacýnda...
Bundan sonra olanlar, bizi kat kat aþsa da,
Binleri vermiþiz de, daha binler sýrada...
Zulümle abad olmak, bize hiç yakýþmaz ki,
Hiç yapmadýk biz bunu, yanýmýza varmaz ki,
Onlarýn da anasý, aðlayacak mutlaka,
Bu vatan bizim bilin, girsek bile topraða...
AHMET ZEYTÝNCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.