Hiç

Hiç yere ne körpe bedenler düþtü topraða
En küçük hayalini dahi hiç yaþamadan
Bir kerecik bile tutmadan bir kýzýn elini,
Öpmeden,
Sevmeye hiç vakit bulamadan
Aklýna dahi getirmeden böyle özel bir düþü
Ve neredeyse hiç insan olmadan bir bedende..
Gölgesiz varla yok arasý
Bir çýðlýðýn son nefesinde öylesine hiç…

Yani ayný coðrafyanýn çocuklarý deðil miydik sanki?
Ayný güneþ yanýðýný teninde barýndýran en toy halimizle
Ayný suya muhtaç
Ayný ekmeðe
Ve anlýk bir gülüþe hasret
Yine de dünyayý kirden,
Kinden arýndýran…
Ki bize armaðan edilen öfke ve kindi anlamsýz,
Bilmem ki savaþýn anavataný hangi ülkeydi,
Hangi dil, hangi dindi amansýz,
Ýmansýz?...

Halden bilmez hallerdi olabildiðince
Sýð ve en acý hiç’li sonlarla kucaklaþtýk
Açtýk hepimiz
Ölesiye aç…
Tanýdýktý,
Birbirinin hemen hemen aynýsýydý dertlerimiz
Ýçimizdeki en derin,
En çaresiz
En aðýr sancýlarýmýz…

Bahar yüzlü yarýnlara varma telaþýydý hasretimiz,
Hasletimiz
Bir çocuk heyecaný
Boylu posluydu bütün düþlerimiz
Ve her þeye raðmen uçsuz bucaksýzdý umutlarýmýz
O yüzden mutluyduk belki de ölesiye

Ve sonra apansýz gelip gasp ettiler gülüþümüzü
Yaðmaladýlar gençliðimizi,
Daha hiç çocuk bile olmadan
Kalleþ yüzlü günler geldi
Acýmasýz
Kahpece, hep arkamýzdan vuran

Artýk her þey bir hiçti yaný baþýmýzda duran
Biz, hiç yere sanki hiç yoktuk ve hiç ediliyorduk
Velhasýl hiç yere
Yittik,
Gittik,
Bittik…!!!

28.11.2017

Ýsmail Hazar/Serkan Uçar
Sosyal Medyada Paylaşın: