Var ettiðin cehennemin gölgesini seyrederek Küllerimi savurduðun közle bekliyorum hâlâ. Yýldýzlarý gözlerinin nuruna teslim ederek Bana miras býraktýðýn sözle bekliyorum hâlâ.
Ne bir sevda uðrar oldu, ne aþk sordu hatýrýmý Dudaðýmý kavurduðun “an” la bekliyorum hâlâ. Gözlerini düþünerek yazdýðým her satýrýmý Hasret ýslatýr olsa da canla bekliyorum hâlâ.
Hangi aþkýn kapýsýnda bekliyorsan, “usan” diye Bülbülün vuslat umduðu dalla bekliyorum hâlâ. Zamansýz açmýþ gülleri sen de umudun san diye Hayrýný sana yorduðum falla bekliyorum hâlâ.
Þimdi sensiz geçen her gün, ömürden ömür alsa da Resimlere döneceðin günle bekliyorum hâlâ. Sensiz aldýðým her nefes, ömrümü öksüz kýlsa da Beni benden öte kýlan dünle bekliyorum hâlâ…
12.05.2008
Beylikdüzü
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yavuz Dogan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.