KIŞI BİLE BAHAR BELLEDİK...

Martavallar derleniyor usulca
Ve masallar.
Ýkramlarda hep hüsran,
Geniþ ölçekli sevdalar sözüm ona
Lakin
Dar acýlý bir fýsýltý erbabý
Hangi kâhinse
Metazori bir öykü sunuyor evrene:
Gölge nazarýnda hangi benlikse,
Dirayeti sýnanan bir yüklem
Kipinde hazan,
Kininde arýnmýþken nice yalan
Yine adam boyu,
Sol gözün nazarýnda
Saðýn yoksa hikmeti.

Yoldan öte
Yolsuzluðun kibri kadar
Atmýþken þafak,
Gönül koyalým dilediðince
Dillenen duygulara hürmeten
Sarý benizli bir þiiri daha kundaklayalým,
Der ölü ozan.
Demlendiði rahmeti
Sunarken Yaratan…
Derlediði dizelerde
Baþ baþa verdiði hangi kayýp sevgili
Kim bilir?
Belli ki,
En atýl sevda
Düþmüþ iþte dillere.
En batýl itikat hani olur da;
Bir gören bir daha bakar ardýndan.

Meylettiðimiz güne,
Farkýnda dahi olmadýðýmýz nice hazan
Oysaki kýþý bile belledik bahar
Yeter ki,
Sevgi sürsün sefasýný
Gün ölene kadar.

Ah, cefam,
Ah, nankör sevdam…
Yalan oysa derlediðin her cümlede
Saklý tuttuðun o aþka
Ýnat çýktýðým yolda:
Sevgiye biat, sen sevgili,
Hep ki kaçýrýrken gözlerini dize dize
Sözüm ona
Sevgiyi kutsamýþtý kâinat
Belki de ölümüne sustuðum
Þu þiiri de mezar bildiðimiz kadar
Tutsak kýlýndýðýmýz aþka
Bir örtü,
Þaibeli bir kelam ýsmarladýðýmýzdan
Çok önce ulaþtý yüreðe.

Koyalým baþýmýzý bu yola,
Susalým
Varsýn þiirin naþýna
Rahmet gönderdiðimiz
Kalsa da ukde içinde
Onca þiirin.
Þiirin gözlerine yandýk madem,
Göre göre düþtük madem bu aþka,
Demenin mahiyeti bile
En afilisinden bir yalan.

Seve seve öleceðiz
Uðruna methiyeler dizdiðimiz
Bilinmeze dahi nifak sokan
Bir kâhini yok sayýp,
Kýrlangýç kanatlarýnda umudun unutulup:
Hem de öyle böyle deðil.
Kýldan ince boynumuz
Kýlýfýna uydurduðumuz yalanlarý da
Yama ettikse þiir dilinde
Þaibeli bir þarkýda
Fýtratýmýz kayýp sayýlsa da.

Hazaný yok sayýp düþtüðümüz
Bu sevdada bir yanýp
Bir sönen ýþýk tadýnda bir özlem biriktirdiðimiz
Kadarýyla,
Yanan kýtalara döktüðümüz
Avuç avuç yaþý bile
Rahmet bellediðimizden de öte
Namert sevdalardan uzak
Bir yol bizimki:
En aykýrýsýndan,
En yalnýzýndan,
Körebe oynayan çocuklar kadar neþeli
Hem de ezelden.
Yeter ki;
Eften püften olmasýn
Bunca vaaz,
Bunca niyazda saklý tuttuðumuz
Nazý bile çekerken ince ince
Adýný unuttuðumuz hangi masalsa
Yine ikramý göklerin
Yine sultaný yüreklerin
Belki de dillenmesinden öte
Derlenen hasreti bile
Yüklendiðimiz en cefalý dizede
Bir kaynakça
Onca aþkýn hatýrýna.


Sosyal Medyada Paylaşın: