Esmer

Sende gidince,
Esmer bir yalnýzlýðý öptüm dudaklarýndan.
Çok zaman hüzün koktu ellerim.
Þimdi farkýnda deðilsin,
Islanmýyorsun yaðan yaðmur da
Halbuki;
Ýçinde ki yangýnlardan ben geçiyorum.
Ve ardýma býraktýðým bir acýyý,
dizlerim de uyutup,
gidiþini izliyorum.
Sesim çýkmýyor.
Þimdi,
bir kaç mýsranýn üstünü karalýyorum
Her seferin’de
kamburu çýkmýþ yalnýzlýðým
sancýlý bir akþam doðuyor ellerime.
Düþün ;
Sen benden giderken,
Üstü açýk bir kadýn vardý,
Ve çýrýlçýplak bir kalbin üstünde ayak izlerin.
Týpký bel kemiðine ihanet eden bir suçlu gibi.
Hiç silinmeyecek...


Özge Özgen








Sosyal Medyada Paylaşın: