YAĞMUR - NURULLAH GENÇ ŞİİRİ

Vareden’in adýyla insanlýða inen Nur
Bir gece yansýyýnca kente Sibir daðýndan
Topraðý kirlerinden arýndýrýr bir Yaðmur
Kutlu bir zaferdir bu ebabil dudaðýndan
Rahmet vadilerinden boþanýr ab-ý hayat
En müstesna doðuþa hamiledir kainat.

Yýllardýr bozbulanýk sularý yudumladým,
Bir pelikan hüznüyle yürüdüm kumsallarý,
Yaðmur, seni bekleyen bir taþ da ben olsaydým.

Hasretin alev alev içime bir an düþtü,
Deðiþti hayal köþküm, gözümde viran düþtü,
Sonsuzluk çiçeklerle donandý yüreðimde,
Yaðmalanmýþ ruhuma yeni bir devran düþtü.

Ýhtiyar cübbesinden kan süzülür Nebi’nin,
Gökyüzü dalgalanýr ipekten kanatlarla,
Mehtabýný düþlerken o mühür sahibinin,
Sarsýlýr Ebu Kubeys kovulmuþ feryatlarla,
Evlerin arasýna dikilir yeþil bayrak,
Yeryüzü avaredir, yapayalnýz ve kurak.

Zaman, ayaklarýmda tükendi adým adým,
Heyûla, bir að gibi ördü rüyalarýmý,
Çölde seni özleyen bir kuþ da ben olsaydým.

Yaðmur, gülþenimize sensiz, baldýran düþtü,
Düþmanlýk içimizde; dostluklar yaban düþtü,
Yenilgi, ilmek ilmek düðümlendi tarihe,
Her sayfaya talihsiz binlerce kurban düþtü.

Bir güzide mektuptur, çaðlarýn ötesinden,
Ulaþýr intizarýn yaldýzlý sabahýna,
Yayýlýr o en büyük muþtu, pazartesinden,
Beyazlýk dokunmuþtur gecenin siyahýna,
Susuzluktan dudaðý çatlayan gönüllerin,
Sükutu yar, sevinci dualar kadar derin.

Çaresiz bir takvimden yalnýzlýða gün saydým,
Bir cezir yaþadým ki, yaþanmamýþ mazide,
Dokunduðun küçük bir nakýþ da ben olsaydým.

Sensiz, kaldýrýmlara nice güzel can düþtü,
Göðsümüzden umutlar bican düþtü,
Yaðmur, kaybettik bütün hazinesini ceddin,
En son, avucumuzdan inci ve mercan düþtü.

Melekler saðnak saðnak gülümser maveradan,
Gümüþ ibrik taþýyan zümrüt gagalý kuþlar,
Mutluluk naðmeleri iþitirler Hýradan,
Bir devrim korkusuyla halkalanýr yokuþlar,
Bir bebeðin secdeye uzanýrken elleri,
Paramparça, ateþler þahýnýn hayalleri.

Keþke bir gölge kadar yakýnýnda dursaydým,
O mücella çehreni izleseydim ebedi,
Sana sýrýlsýklam bir bakýþ da ben olsaydým.

Sarardý yeþil yaprak; dal koptu; fidan düþtü,
Baykuþa çifte yalý; bülbüle zindan düþtü,
Katil sinekler deldi hicabýn perdesini,
Ýstiklal boþluðunda arýlar nadan düþtü.

Dolaþan ben olsaydým Save’nin damarýnda,
Tablosunu yapardým yýkýlan her kulenin,
Ebedi aþka giden esrarlý yollarýnda,
Senden bir kývýlcýmýn, süreyya bir þulenin,
Tarasaydým bengisu fýþkýran kakülünü,
On asýrlýk ocaðýn savururdum külünü.

Bazen kendine aþýk deli bir fýrtýnaydým,
Fýrtýnalar önünde bazen bir kuru yaprak,
Uðrunda koparýlan bir baþ da ben olsaydým.

Sensizlik depremiyle hancý düþtü; han düþtü,
Mazluma sürgün evi; zalime cihan düþtü,
Sana meftun ve hayran, sana ram olanlara,
Bir bela tünelinde aðýr imtihan düþtü.

Badiye yaylasýnda koklasaydým izini,
Kefenimi biçseydi Ebva’da esen rüzgar,
Seninle yýkasaydým acýlar dehlizini,
Ne kaderi suçlamak kalýrdý, ne intihar.
Üstüne pýrýl pýrýl damladýðýn bir kaya,
Bir hurma çekirdeði tercihimdir dünyaya.

Suskunluða dönüþtü sokaklarda feryadým,
Tereddüt oymak oymak kemirdi gururumu,
Bahira’dan süzülen bir yaþ da ben olsaydým.

Haritanýn en beyaz noktasýna kan düþtü,
Kýrýldý adaletin kýlýcý; kalkan düþtü,
Mahkumlar yargýlýyor; hakimler mahkum þimdi,
Haklarýn temeline sanki bir volkan düþtü.

Firakýnla kavrulur çölde kum taneleri,
Ahularýn içinde sevdan akkor gibidir,
Erdemin, bereketin doldurur haneleri,
Sensiz hayat topraðýn sýrtýnda ur gibidir,
Þemsiyesi altýnda yürürsün bulutlarýn,
Sensiz, yükü zehirdir en güzel imbatlarýn.

Devlerin esrarýný aynalara sorsaydým,
Çözülürdü zihnimde buzlanmýþ düþünceler,
Okþadýðýn bir parça kumaþ da ben olsaydým.

Sensiz, tutunduðumuz dallardan yýlan düþtü,
Ýlkin karardý yollar, sonra heyelan düþtü,
Güvenilen daðlara kar yaðdý birer birer,
Sensizlik diyarýndan püsküllü yalan düþtü.

Yaðmur, duysam içimin göklerinden sesini,
Yaðarsýn; taþlar bile yemyeþil filizlenir,
Yýldýrýmlar parçalar çirkefin gövdesini,
Sel gider ve zulmetin çöplüðü temizlenir,
Yaðmur, bir gün kurtulup çaðýn kundaklarýndan,
Alsam, ölümsüzlüðü billur dudaklarýndan.

Madeni arzularýn ardýnda seyre daldým,
Küflü bir manzaranýn çürüyen güllerini,
Senin için görülen bir düþ de ben olsaydým.

Þehirler kabus dolu; köylere duman düþtü,
Tersine döndü her þey sanki; asuman düþtü,
Kýrýk bir kayýk kaldý elimizde, hayali,
Hazindir ki; dertleri aþmaya umman düþtü.

Ay gibisin, güneþler parlýyor gözlerinde
Senin tutkunla mecnun geziyor güneþ ve ay
Her damla bir yýldýzý süslüyor göklerinde
Sümeyra’yý arýyor her damlada bir saray
Tohumlar ve iklimler senindir, mevsim senin
Mekanýn fýrçasýnda solmayan resim senin.

Yaðmur, bir gün elini ellerimde bulsaydým,
Güzellik þahikasý gülümserdi yüzüme
Senin visalinle bir gülmüþ te ben olsaydým.

Tavaný çöktü aþkýn; duvarlar üryan düþtü,
Toplumun gündemine koyu bir isyan düþtü,
Ýniltiler geliyor doðudan ve batýdan,
Sensizlikten bozulan dengeye ziyan düþtü.

Islaklýðý sanadýr ahýmýn, efganýmýn,
Ýçimde hicranýnla tutuþuyor naðmeler,
Sendendir eskimeyen cevheri efkarýmýn,
Nazarýn ok misali karanlýklarý deler.
Bu deðirmen seninle dönüyor; ahenk senin,
Renkleri birbirinden ayýran mihenk senin.

Bir hüzün ülkesine gömülüp kaldý adým,
Kapanýyor yüzüme aralanan kapýlar,
Sana hicret eden bir Kureyþ de ben olsaydým.

Yaðmur, ayrýlýðýma seninle derman düþtü,
Beynimin merkezine ölümsüz ferman düþtü,
Silindi hayalimden bütün efsunu ömrün,
Bir dönüm noktasýnda aklýma Rahman düþtü.

Nefesinle yeniden çizilecek desenler,
Çehreler yepyeni bir deðiþim geçirecek,
Aydýnlýða nurunla kavuþacak mahzenler,
Anneler çocuklara hep seni içirecek,
Yaðmur, seninle biter susuzluðu evrenin,
Sana mü’mindir sema; sana muhtaçtýr zemin.

Damar damar seninle, hep seninle dolsaydým,
Batýlý yýkmak için kuþandýðýn kýlýcýn,
Kabzasýnda bir dirhem gümüþ de ben olsaydým.

Kardeþler arasýna heyhat, su-i zan düþtü,
Zedelendi saðduyu; körleþen iz’an düþtü,
Þarkýsýyla yaþadýk yýllar yýlý baharýn,
Ýnsanlýk bahçemize sensizlik hazan düþtü.

Yaðmur, seni bekleyen bir taþ da ben olsaydým,
Çölde seni özleyen bir kuþ da ben olsaydým,
Dokunduðun küçük bir nakýþ da ben olsaydým,
Sana sýrýlsýklam bir bakýþ da ben olsaydým,
Uðrunda koparýlan bir baþ da ben olsaydým,
Bahira’dan süzülen bir yaþ da ben olsaydým,
Okþadýðýn bir parça kumaþ da ben olsaydým,
Senin için görülen bir düþ de ben olsaydým,
Yeryüzünde seni bir görmüþ de ben olsaydým,
Sana hicret eden bir Kureyþ de ben olsaydým,
Damar damar seninle, hep seninle dolsaydým,
Batýlý yýkmak için kuþandýðýn kýlýcýn,
Kabzasýnda bir dirhem gümüþ de ben olsaydým...

Nurullah Genç
Sosyal Medyada Paylaşın: