Gözlerim Dalıyor

gözlerim dalýyor
sahipsiz hülyalar gibiyim
derinlerimde bir boþluk
farkýnda deðilim sol yanýmýn
bir his var tarifsiz
bir his var yokmuþ gibi
bu da böyle kalmayacak
son bir çýrpýnýþla
içimin kuytusundan çýkýyorum
yürüyorum kumsalýnda
karþýmda dümdüz bir denizsin
köpüklerin dökülüyor kýyýlarýna
kirpiklerin dökülüp toplanýrken
yeri hiç deðiþmedi bak
göz kapaklarýnda ritimsiz atýþlar
yüzüne bakýyorum
tenha bir sokak...
bulmuþ gibiyim her þeyi
görmüþ gibi tüm düþlerimi
ve toplayýp gülüþlerimi
bulutlardan azade bir gökyüzüne
savurmuþ gibiyim
güneþi taze çýktý kuþlarýmýn
masmavi her yer
yüksek bir menzilde
rüzgarýný beklerken saçlarýnýn
tel tel geçiyor ömrüm
yolunu kaybetmiþ bir çehre görüyorum
duruyor karþýmda
hiç iþaret yok
fakat çizgiler þahit,
tek yol þurada
çýkmaza çýkan
bir delil yok
yerleþiyor sevdan çýkmayasýca
yüzün aþk gibi bir bilsen
bir gün tekrar gelirsem
yine yüzünü aþk gibi görsem
ve çözülse gönlümün dili
belki sen görmüyorsun
fakat boþ deðilim sana karþý
elmastan sözler
küflü bohçalarýmda saklý
ama sen yine de söyle
konuþayým bir dilim kelam
olmazsa yine de söyle
yürek gücümle çalýþýp
çýkararayým bir somun söz
bir kaç azýk þiir
bir yudum aþk sözü
ve bir kaç lokma sevmeklik
ama sen yine de söyle
ne desem yetmez...
insan yetimken yetinirse
sahipsiz kalmazmýþ
bu sýrrýn tutup kapaný yok
yetiniyorum bir tebessümünle
evet artýk sahibi var
þu gözlerimdeki ýþýðýn
þu telaþlý halimin
titrek sesimin
sol yaným dopdolu görüyorsun
evet artýk sahibi var
sahipsiz hulyalarýmýn
ve dalan gözlerimin
Rüzgar
Sosyal Medyada Paylaşın: