ama ben tek baþýma yürüyemem hiç bir yere gidemem kaybolurum bilmelisin, yalnýz sen... bir baþýma gezemem þu kalabalýk caddelerde aþk karýna dolaþamam kararýr gönlüm elimden tutmalýsýn bugün olmasa da bir gün býrakýp ipini tüm uçurtmalarýn göðsüðümün kabardýðý o anlarda ya da kýzardýðýnda yüzüm bir gün sendelemeye baþlarsa nefesim yanýmda olmalýsýn bilmelisin ve elimden tutmalýsýn söylemesem de eksikliðimi boðazýmda düðümlense de bir ses iyice anladým tek baþýma yürüyemem, sen de bilmelisin... hercai menekþelerin tuttuðu gibi elini, o vefalý topraðýn ellerimden tutmalýsýn parklarda soluksuz koþan çocuklar gibiyim yoluna baðlandý ömrüm dönüp dönüp arkama bakýp senden ayrýlamam bilmeliyim orda olduðunu ve takip eden gözlerini, adýmlarýný endiþeli bakýþlarýný, ya da tebessümle bakan yüzünü sen de bilmelisin ve koþup, hemen elimden tutmalýsýn yollar taþlý düþerim kayýyor ayaklarým ben sensiz yürümeyi bilmeyen bir çocuðum düþmeye de razýyým yoksan kanasa da dizlerim acýtmaz yokluðun kadar... yine de tutacaksan elimden düþmem biliyorum sen de bilmelisin ve ellerimden tutmalýsýn Rüzgar
Sosyal Medyada Paylaşın:
aygunduz16 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.