Ulan! Kitapsızlar

Vuruluyorum tenhalarda
Haber sal,dilimde kelime kalmadý
Suskunluðumu kemiriyorum
Duvarlara yürüyorum
Ama siz görmüyorsunuz

Garibim…
Kimliðimde eksikliðimiz yazýlmaz
Tutuþtururuz suretimize yalan bir gülüþ
Ve Solarýz sol yanýmýzdan.
Sonra koca bir sessizliðin içinde,
Hoyrat bir çýðlýk olur adýmýz.
Adýmýz, ayný taþa yazýlýr mý?

Unutmayacaðým bu yaptýðýnýzý asla,
Yüreðimin her hücresine ihanetinizi yazdým.
Kýrýldým, dökülüyorum þimdi mevsimsiz,
Topraðýma sakýn dokunmayýn kitapsýzlar.

Þu sessiz duvarlara sessizliðimi,
Boþ avucuma yaþlarýmý akýttým.
Neredeydiniz diye sormuyorum
Arkamdan gülüp geçtiniz Ulan! Kitapsýzlar.

Canýmýn acýsýyla yaþadýðýmý fark ediyorum,
Acýyla uyudum, acýyla uyandým.
Öyle geceler yaþadým ki ,
Uyandýðým sabahlara inanamadým.
Sosyal Medyada Paylaşın: