MUMDUK, IŞIK VERİP ERİDİK SINIFLARDA

Ben öðretmenim
Yýllar geçse de emeklilikte
Yine de
Kara tahtayý, tebeþiri
Keçeden silgiyi
Ve öðrencilerimi
Özlerim

Þimdi ne kara tahta kalmýþ
Ne tebeþir
Onlarýn yerini yeni araçlar almýþ
Akýllý beyaz tahtayla kaplanmýþ duvar
Ne tebeþir ne de tozu var
Ýlk öðretmenlik yýlýmda
Tezek yaktýðýmýz sobalý sýnýfýmda
Duvara iri çivilerle çaktýðýmýz
Kontrplaktan kara tahtamýz geldi
Aklýma
Eksik olmazdý sýrtýmýzda takým elbisemiz
Boynumuzda kravat
Günlük týraþýmýzla
Sözümüzle, davranýþýmýzla
Örnek olmalýydýk öðrenciye
Analar, babalar bize güvenir
Teslim ederlerdi çocuklarýný
“Eti senin, kemiði benin” diye

Bilmem ki
Biz mi yanlýþ yapardýk
Yoktu elimizde yeterli kaynaðýmýz
Her sorulaný önünüze seren
Bilgisayarýmýz
Olanla yetinir kafa yorardýk
“Bu konuyu nasýl anlatsam?” diye
Planlar yapar, yol, yöntem arardýk

Siyah önlük, beyaz yakayý
Her okula ayrý seçilen formayý
Kaldýrdýlar
Duymuyorum artýk
Geçerken önünden bir ilkokulun
“Türk’üm, doðruyum..” seslerini
O minik aðýzlarýn coþkuyla söylediði
Andýmýzý
Onu haykýran gülen yüzlerdeki
Neþeyi

Hangi okula gitsem ziyarete
Kravatsýz, ceketsiz öðretmenler
Ellerinde akýllý telefon
Yüzlerinde kirli sakal
Böyle söylemek haksýzlýk olsa da hepsine
Örnek olmalý öðretmen, öðrencisine
Bir okula gittim Ankara’da
Yýllar önceki öðrencimi görmeye
Selam verdim iliþtim bir sandalyeye
On beþ dakika sonra fark edebildi
Karþýmdaki beþ öðretmenden biri
“Siz, kime bakmýþtýnýz?” diye
Girdi söze
Yanlýþ anlaþýlmak istemem
Toz kondurmam
Otuz beþ yýl çalýþtýðým mesleðime
Ve de öðretmenime
Ama biz kurallara uygun yaþadýk
Bu meslekte
Tuhaf geliyor bu serbestlik, bu giyim kuþam
Öðrencide, öðretmende
Siz ne düþünürseniz düþünün
Serbestlik adýna kuralsýzlýðýn
Yeri yok
Benim düþüncemde
Sanýrým bizler biraz “eski kafalý” kaldýk

Ýnsanla uðraþýr öðretmen
Alýr o minik yavrularý
Daha küçücük bir fidanken
Vatan sevgisiyle, Atatürk’ün izinde
Þekillendirir onlarý
Ne zaman ki örnektir onlara
Bilime, akla dayandýrýr eðitimi
Aydýnlýktýr
Türkiye’min yarýnlarý

Bu 24 Kasým Öðretmenler Günü’nde
Bunlar geldi aklýma
Döktüm, içimde ne varsa ak kaðýda
Öðretmen toplumun ýþýðýdýr
Iþýk aydýnlatýr, yol gösterir
Derler ya “Bir mumdur, çevresini aydýnlatýrken kendisi erir”
Geçim derdi, can derdi olmamalý
Öðretmenin
Bu anlamlý günde
Eðilirim saygýyla
Önünüzde
…………………………………………………………………
Numan Kurt
24 Kasým 2017
Sosyal Medyada Paylaşın: