Aðaçlarýn mezarlýðý andýrýyor, korkuyorum altýnda gölgelenmeye... Heybetleri beni ürkütüyor, bakýnýyorum üstüme düþerler mi diye; gökyüzünü göremiyorum soruyorum kendime acaba burasý hep karanlýk mý diye... Susuyorum, belki de altýnda binlerce uyuyan var hissiyle.Duyuyorum burasý sessizler senfonisinden hediye! Olur mu böyle paketsiz hediye? Boyamýþlar tamamýný asalet rengine. Kalbim çýrpýnýyor, istemem de istemem diye! Etme kendine bu zulmü, kaç kurtar kendini kuþlarýn kanat çýrptýðý yere... Sýra sýra dizili, çalýlarý kendinden dikenli; yalýn ayak koþuyorum, vardýðým yer hep ayný noktaydý dünya misali. Nerden tanýdým seni, bu soðuk, izbe, yalan kokan sözlerin sahibi! Fakir kalmýþ yüreðin efendisi! Nerden tanýdým, bir çocuk kadar olamayýp gözlerimin içine bakamayan maskeni... Nerden tanýdým adýmý dahi yazamayan ellerini, her defasýnda soluðumu kesen kalbini... ve bana hiç benzemeyen rengini...
Bir Elif Miktarý 🍃
Sosyal Medyada Paylaşın:
bir_eliff_miktari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.