Bir fýrtýnada kayboldum...Engin okyanuslarýn diplerine aktýmda, hiçbir gemi farketmedi yokluðumu, farketmedi sustuðumu... Dalgalar vermiyordu beni sana geri... býrakmýyordu hücrelerimi. Büyük balýklara yem mi oldum? Yokmuydu suyun kaldýrma kuvveti? Niçin dibe çekiyordu beni... Üstelik artýk ellerimide hissetmiyordum. Rüya olmalýydý diyordum, nedir bu ait olmadýðým alemdeki halim? Ölecektim diyordum ben bu karanlýkta ölecektim... Kimdi beni bu fýrtýnaya sürükleyen? Neydi kollarýmý güçsüz býrakýpta, yüzmemi engelleyen? Halbuki önceden biliyordum yüzmeyi, biliyordum bedenimin en açýk denizlerde bile pes etmediðini... Allahým bir güç versen kuluna... Ne olur yardým etsen, derman versen kollarýma diyordum. Kaç kulaç atsam çýkýcaktým karaya, daha kaç nefes vericektim kurtulmaya? Bu nasýl derinlikti, gözlerim fal taþý gibi apaçýk; beynim zaten kendinden kaçýk... yüreðimi dinliyorum diyor ki ; açýk açýk Elif kalbine sahip çýk. Kalbim sen alýþkýndýn nefes tutmaya, alýþkýndýn sular içinde kalmaya! Ne oldu sana tükendin mi? Yapma Allah aþkýna sular içinde terledin mi? Hadi sen daha çok kan pompalayacaksýn, hadi kalk sen daha nice iyilere sahip çýkacaksýn.. Hadi daha sevgini doya doya yasayacaksýn... Hadi diyorum sana uyan ! Sen daha nice hülyalara dalacaksýn. Bir Elif Miktarý 🍃
Sosyal Medyada Paylaşın:
bir_eliff_miktari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.