bir esmer....

en yüksek binanýn en üst katýndasýn...
el sallýyorsun bana pencereden aþaðý bakarak....
yüzünde hafif bir tebessüm var...
yanýna çýkmak istiyorum;
ama asansör bozuk diyorsun bana....
olsun;týrmanýrým merdivenlerden
nefes nefese kalýrým
ama sonunda ulaþýrým sana diye sesleniyorum yukarý....
bakýyorum ki perdeler kapanmýþ;
içeri girmiþsin....
bir kaldýrým taþýna oturarak bekliyorum...
kendi kendime þarkýlar söylüyor
yanýma gelen kediyle dertleþiyorum....
pencerene taþ atýp
sonra aðacýn arkasýna gizleniyorum....
umudumu yitirmeden;belki bir gürültü
belki de gecenin derin sessizliði
seni tekrar çýkartýr diye
o aðacýn arkasýnda uyuyorum....
sabah olduðunda kapýnýn sesiyle uyanýp
yanýna koþmak istiyorum....
sen bana gözlerinle gelme diyorsun...
sonradan görüyorum ki
bir esmer var seni bekleyen....
kollarý sana doðru açýlmýþ
gözlerinde eskiden kalma sevgi pýrýltýlarý....
bense arkanýzdan bakýyorum sessizce
ve yolun sonunda buluyorum kendimi....
Sosyal Medyada Paylaşın: