SON DİLEĞİMSİN...

Günsüz hüzünlerimi öldürebilirim
Çiy bakýþlý gözlerinde duru bir kelam adýna
Ýsyan ettiðim deðil de
Aradýðým meram tadýnda bir düþ.

Bir düþü kundaklayabilirim:
Düþünüp düþünüp de içinden çýkamadýðým
Ve yalýn bir nida savurup da
Kendimi engelleyemediðim
Her mýsrasýnda
Þiirin düþe kalka büyümediðimi de söyleyip
Yalan olmadýðýna
Ýkna edemediðim
Akça pakça sevgilim.

Zanlarý tutarým tek tek,
Zemzem suyuyla yýkanmayý þart düþtüðüm
Her niyazýmda gün ve gece.
Ölüp dirilmeyi görev edindiðim
Günsüz gülüþlerimi ýslatýrým yine
Kahkahalarýna sýzan o köstebek misali
Güncemde
Adýný andýðým her redifte
Bir de aþka tutulduðumu
Ýtiraf ettiðim her kebirde:
Sözüm ona sayýlar da muktedir aþka:
Bir dediðini iki etmediðim
Belki de biz olmayý dileyip
Bir rakamýný çýkardýðým
Gönül dilimde,
En þehla bakýþýnla
Mest ettiðin
Dilberdudaklý seyrinde
Sözüm ona söz geçiremediðim
Hangi kelimenin hikmeti ise
Sayýlardan fal tutan Çingene’nin
Dilindeki son replikte.

Ismarladýðým bir duygu deðil oysa
Senden önce
Sensizliðin güncesini tutup;
Senden sonra
Senli benli cümleleri dost bildiðim
Yine de durakladýðým o istikamet
Ne zamanki gözlerinde yolculuða çýkmanýn
Verdiði özlemi beyan ederken aþk meleðim.

Sanrýlarýmý gömdüm senden sonra
Sanmadýklarýmý kesin belledim
Uyutulduðum koca ömrün gazabýna uðradýðým
Her ara durakta
Sonra da sulh bildim gölgemi;
Sev, dedim usulca
Ýçimdeki yalnýzlýðýn fermaný
Okumaný dilediðim.

Günsüz bir ölüm dilediðim aslýnda
Gün özürlü geçmiþimde
Geceyi tanýk,
Siyahý katýk
Seni ise arzularken
Mihrabýn son yolcusu
Kaderle yaptýðým münazaranýn da gýyabýnda
Bir kul’u köle;
Elemi ise huzur belleyen
Bunca aþký bularken
Ýçime dýþýma
Hem de ne için, diyenleri
Görmeden gözüm
Sözcükleri ise yudum yudum içip
Ayaklarýma serdiðin cennetin hatýrýna.

Günsüz bir önsöz
Aslýnda son bellediðim ömrü
Týkarken heybeme sevdanýn çaprazýndaki
Özlemi de teyellediðim benliðin son dileði:
Sensizden çýkýp da yola
Senle ermeyi murat ettiðim
Bir kelam.

Belli ki nazarýnda yoksunum
Týpký meleklerin okþadýðý baþýnda
Dokunmaya dahi korktuðum sedef tenin:
Çarpýlmamak adýna yine Allah katýnda
Belki de hiçbir zaman da olmadýn
Gölgemi sen bildiðim kadar da
Gelmedin huzuruma.
Sen ki en nazenin çiçek
Gülden öte
Bülbülü ötmeyen cennetin kapýsýnda
Varlýðýmý görmediðin,
Eremediðim son dileðimsin
Ýlkini ise asla sorma.





Sosyal Medyada Paylaşın: