HÜZÜN YAĞMURUM
Gökyüzü kararýp, þimþekler çaktý
Üzerime yaðdý, hüzün yaðmurum
Huzur yaklaþmayýp, uzaktan baktý
Ýliðimden saðdý, hüzün yaðmurum
Islattý vücudun, tüm zerresini
Tekrarlatýp durdu, bin kerresini
Göz önüne serdi, her karesini
Uç noktama deðdi, hüzün yaðmurum
Aklým ermiyordu, karýþýk iken
Neydi kederleri üstüne çeken
Oysa dayanýklý, deðildim derken
Anlamsýzken, yeðdi, hüzün yaðmurum
Razý gelmeliydim, boynumu büküp
Amade etmiþti, diz üste çöküp
Ne iþe yarardý, gözyaþý döküp
Baþým öne eðdi, hüzün yaðmurum
Binlerce sorular, beynimi yordu
Ýçinden çýkmasý, bir hayli zordu
Kaderimse bana, neden hep hordu
Çözülmeyen neydi ? Hüzün yaðmurum
Hiç dinmek bilmezken, yaðdýkça yaðdý
Acý çeken bu can, bedende saðdý
Taþýnmaz yükünün, dengesi aðdý
Ömre takan þeydi, hüzün yaðmurum
Nesrin Önem
20 11 2017
Tekirdað
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.