içimde akýp giden bir þiir sessizce tüm sözleri söylemiþ gibiyim üstümde yýllarýn verdiði telaþ ve yorgunluk okuyorum ve sadece susuyorum... bilmem ki nerede gökyüzüm hangi dalda yuvam kanatlarýmda onca efkar, ve uçamýyorum... solmuþ bir papatya gibi baharýn baðrýnda susuzum ama tek suçlusu da ben deðilim bunun kayarken ayaklarým uçurumda öylece bakanlar, el gibi duranlar bir el bile atmayanlar... ama her þeye raðmen rüzgâra inanýyorum ve umutlarýmý açýyorum ve sevdamý ve ipince bir dal gibi sallanýrken yüreðim dileklerimi uçuruyorum ... beklemek düþmüþ nasibime elimde bir tek umudum ve þu sahipsiz limanda gelmesi meçhul o gemiyi bekliyorum Ruzgar
Sosyal Medyada Paylaşın:
aygunduz16 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.