KİMSİN SEN

yine havan yerinde
al eline zilleri
kendin çal kendin oyna
kaptýr kendini ritme
dokuz sekiz eþliðinde

horozsun nasýlsa öt kendi çöplüðünde
çamur at izi kalsýndýr felsefen
söyledikleriyle yaptýklarý ayrý olan
sývayamazsýn güneþi balçýkla bilmez misin
kin nefret sarmýþ her yanýný
hýrs doldurmuþ damarlarýný
dönmüþ kararmýþ gözün
yüzün gibi ruhunda simsiyah
umurunda mý senin dünya

yüzündeki maske saklasa da gerçekleri
dökülse de sýrlarý
bir bak aynaya göreceksin yüzünü
ama anlamazsýn ki
soyunma kelime canbazlýðýna
biliriz birbirimizi biz
hadi kus rahatla dök içindekileri
iðrenç kusmuklarýnla kirlet çevreyi

kiþinin kendini baðlar sözleri
ainesi iþtir bakýlmaz söze
her cümlen tezat
afrandan tafrandan geçilmiyor
sen yaratmýþ gibisin dünyayý
sanýrsýn kendini bir dürüstlük timsali

lafla peynir gemisi yürümez
bir gün susabilse
ertesi gün coþar da coþar
tutabilene aþk olsun
açýlmýþ arap atý gibi son düzlükte
katar tozu dumana olur foto finiþ

çok salýnma ortalarda
ne kendini yak ne de dost dediklerini
toparla kendini
kýs kuyruðunu çekil köþene
söylemlerinle kirletme çevreni
kalmayacak yanýnda yaptýklarýn ...



Refik
18 . 11 . 2017
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: