bir adam bir kadýna kalbini açýyordu hani dünya kadar büyük hani inmesi güneþin yýldýzlarla yere.. sýrýlsýklam atýlan bakýþlar, göz kapaklarýnda saklý sayýsýz ýþýk ayný yolda sessizce yürüyorlardý ilerde çok uzakta olmayan bir mektup içinde kim bilir hangi mutluluk gizli aldýlar, okudular tüm aþk sözcüklerini en seçkin yerini mühürledi kadýnla , yalnýz adam... yoldaki kaplumbaðalarý, tuttuklarý papatyalarý biriktirdikleri kuru gülleri, ýslandýklarý yaðmurlarý bir bir tutup silinmez hafizalarýnda hep yeniden kaldýrdýlar yola düþen çakýl taþlarýný... ýsýrgan otlarýný... bir yerde kim bilir bilinmez en güçlü elleriyle ellerini tuttu,sýkýca kadýn þimdi oradalar kanatlarý yüreklerinde ve aþk çýlgýnca uçuyor gökyüzünde Rüzgar
Sosyal Medyada Paylaşın:
aygunduz16 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.