NEFİS SAVAŞI

Yazboz tahtasýna, döndü aþkýmýz
Dilim düðümlendi, soramadým ki,
Deprem faylarýnda, gönül köþkümüz
Yýkýlan yerleri, öremedim ki.

Asumana baktým, pamuktan daðdý
Þimþekler sütünü, buluttan saðdý
Bereket namýna, ne varsa yaðdý
Akan sele karþý, duramadým ki.

At baþý duygumla, nefsim yarýþtý
Zaman süzgecinde, yüzüm kýrýþtý
Topladým çýkardým, hesap karýþtý
Eski defterleri, düremedim ki.

Ýlerleyen yýllar, sanki canavar
Herkese bol gelen, libas bana dar
Ömrün hitamýna, kim bilir kaç var?
Bir türlü vuslata, eremedim ki.

Deli gönlüm dersen, uslanmadý hiç
Küt küt atan kalbim, paslanmadý hiç
En candan dostlarým, seslenmedi hiç
Tuzak engelleri, göremedim ki.

Seni düþünürken, hafif dalmýþým
Ebedî uykuya yatýp kalmýþým
Kendi düðünümde, davul çalmýþým
Þer düþleri hayra, yoramadým ki.

Necati’m; kimseler, bilmez derdimi
Önünde sen varken, görmem ardýmý
Þeytanla savaþta, kendi gardýmý
Koruyup kollayýp, vuramadým ki,
Kýrmak istesem de, kýramadým ki.

Necati OCAKCI
12.11.2017
ANTALYA





Sosyal Medyada Paylaşın: