10 KASIM...

yarýn bir kez daha son demini vuracak acýn
saat 09:05’ geçince...
ve bir kez daha öleceðiz 1 dakikalýðýna...
sen gönlümüzde ki en büyük acýsýn,
hiç bir þeyin dindiremediði özlem,
10 kasým benim en büyük yasým...
bulutlar göz yaþý döküyordu ebedi gidiþine
ülkem yaðmursuz ýslanmýþtý ardýndan...
oysa ki ben yüreðimi burkan bir hüzünle uyandým sabaha,
mavi gözlerin gibi güzel deðildi gökyüzü
karanlýða bürünmüþ aðlýyoruz PAÞAM...
radyolar anlattý habersizce gidiþini,
televizyonlar seni süsleyerek uðurladý gönlüme,
uyan PAÞAM uyan daha doyamadýk varlýðýna,
neredesin sarý saçlým mavi gözlüm
bir daha gel SAMSUN dan...
1938 den beridir
yetim kaldý geleceðin fidanlarý...
bugünde hüzünle yýkýyoruz seni PAÞAM,
yokluðunun acýsýný bir kez daha yaþýyorum
özgürlüðe hür bakýyorum mavi gözlerinle,
ve seni arýyor gözlerim PAÞAM...
sýmsýký tutup ellerinden geleceðe yürümektir en büyük emelim,
bizlere emanettir býraktýðýn özgür kokan cumhuriyetin,
Senden sonra, ne tam mavi, ne tam sarý oldu hayatýmýz,
Hafif bir söz gibi ama;
yerin dolmadý PAÞAM...#ÞAÝRbaz
Sosyal Medyada Paylaşın: