Yýl bin dokuz yüz yirmi iki Aylardan Eylül Ayýn dokuzu’ydu yanýlmýyorsam Hazan mevsimi deðil, beni aðlatan Kor kor, alev alev, yükselen ateþ Ne yürek yangýný, ne aþk ateþi Yalýlar, villalar, konaklar, hanlar Dükkânlar Mekânlar evler yanýyor Sadece bina deðil burada yanan Bu þehrin geçmiþi Tarih yanýyor Nasýl aðlamasýn bu deli yürek Bir de geçmiþini aziz bilerek
Bir þehir yanýyor Egenin kýyýsýnda Büyük taarruza geçen o ordu Mustafa Kemal ile Koþarak geliyordu Büyük bir zaferle, Ýzmir’e giriyordu Yunan, Rum, Ermeni Yine el ele Bunlar insan deðil birer yaratýk Elleri kan, yüzleri kan, gözü kan Ýþte bunlar dostlar Ýzmir’i yakan
Bir þehir yanýyor Egenin kýyýsýnda Korkuya kapýlan leþ kargalarý Ateþe veriyor hemen her yaný Günlerce sürüyor Ýzmir’de yangýn Alsancak, Karþýyaka tüm sahil Kara dumanlardan görünmüyordu Ne villa, ne yalý Ne de tersane Tablo kadar güzel o koca þehir Yok olmuþ, yýkýlmýþ virane þimdi Gönlere çekildi nazlý bayraðým Ey Hasan Tahsin’im sen rahat uyu “Bin yüz gün” lük çile bitiyor bu gün Attýðýn ilk kurþun yetiyor bu gün Ýþte böyle durdu, hayasýz akýn Birilerinin de dili sürçmesin sakýn Ne “Ýzmir” gavurdur Ne de “Ýzmirli” Bu þehir de Türk’tür Halký da Türk’tür “Türk”olduðuna da, Dünya þahittir Bir þehir yanýyor Egenin kýyýsýn da
Sadýk DAÐDEVÝREN Aþýk LÜZUMSUZ
NOT : Bu þehir, Yunan, Rum ve Ermeniler tarafýndan kaçarken yakýlmasaydý, Ýzmir’in Tarihi dokusu eski hali ile kalsa idi þehrin güzelliðine ve seyrine doyum olmazdý. Ne yazýk ki O kültürel miras Ýnsanlýk düþmanlarýnca yok edilmiþtir. Bu þiir o günleri anlatýr….
Sosyal Medyada Paylaşın:
ASIKLUZUMSUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.