Beni sancýlý bir gökyüzü doðurmuþ, Ondan hüzün kokuyor ellerim. Saçlarýmý bir masalda taramýþlar. Gerçek yüzünü benden saklamýþ yalan dünya. Ýlk acýyý içmiþim süt yerine Sonra güneþte ýslanmayý öðretmiþler. Kaç kere yanlýþý doðru bildim, Doðruyu yanlýþ. Hesap sordular hiç bilmediðin aynalar benden. Sustum kaç kere Kimseye anlatamadým derdimi. Melek deðilim Ondan kýzýla boyadým saçlarýmý. Eðer yine sorarsanýz ben kimim diye Bazen hiç gibi bir gölgeyi ezberliyorum. Hani kanadý kýrýk kuþlar ölmeyi bekler ya, Dokunsan iyleþir avuç içlerine. Öyle birþey
Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özge Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.