Duvar

Gül kurusu
Bir yalnýzlýk benimkisi.
Duvarlara çarpýyor yüzüm.
Ellerimde eskiye dair yazýlmýþ þiirler.
Acýyan ne varsa içimde,
Üstünü örtüyorum ýslak bir mendille.
Susmak geliyor içimden.
Hatta hiç yazmamak sayfalara adýný.
Kör olmak,
Unutmak,
Ve býrakmak oluruna her þeyi.
Boþuna uðraþýyorum
Gelenler gidenler hep ayný.
Deðiþen sadece zaman.
Üþüyorum
Bu karanlýk çaðda.
Kalbimi yerinden söküp atarcasýna acý çekiyorum.
Sevmek bu deðil
Aþk bu deðil
Yanýldýk sevgilim!
Bize yakýþan ayrýlýðýn diðer adý
Yalnýzlýk þimdi...

Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın: