için/içim.

ve bilki sevgilim
olmayan sevgili;
parmak uçlarýmla
yüreðimi dikiyorum
ve acý duyduðum tek an.

koparýp dudaðýmýn kenarýndan
en keskin düþü/þü
savuruyorum
sýrtýnýn patikalarýndan

tutku...
hiç dokunmadýðým tenine bulaþan
soluðumun dirhem dirhem
çekilmesi kuytularýma ki

aklýmda yarý açýk sýrtýn var
gidiyorsun öyle ya...

dönüp b/akmadan
ve yanaðýna dokunuyorum
yanaðýmla
dur ve bana b/ak

gidiyorum.

uykusuzluðum saðanak odalarýna
bir rüya var edip kendime
duvarlarýný bütün duvarlarýný
ellerimle boyayacaðým
önce maviye
sonra sana ki

kapkara gidiyorsun
ve kýþ bitiyor
ölüyoruz ya
her bahar durmadan

sanki;bizi
güneþ çarpmýþ yatsýlar da

rahatlamamýþ
ve tedirgin bir akýl býrakarak bana
sýnýrlarýný zorlayarak çýlgýnlýklarýnýn
savuruyorsun saçlarýnýn kýrýklarýný

ýrmaða

akýp gidiyor o kaðýttan gemi
toza dönüþtü demek ki
bütün karalar...

hangi kapýlardan bahsedebilir ki insan
çýkýp gidiyorsa göz bebeklerinden
sinsice...
görmedim farzet
tam yüreðime çarpan bu ayaz
hiç öpmediðin parmak uçlarýmdan
uzak dur
çatlayan dudaðýn kadar sýzlýyor içim

gözüme kaçan kum tanesi kadar
uyku...

bütün gidilmemiþ yollarýn sonunda
ayak tabanlarýma bulaþan kir
ve ellerime biraz...

saçlarýmda sonu belli olmamýþ bir
ihtilal...

yenilmeye hazýr bir gün daha.

doðuyor/ya da
batýyor.

dibine kadar.
ölümün ve özgürlüðün.

ve gül/üm
ýslak saçlarýndan dudaða çekilen bir damla
sýzýp/içine akacak ki

için/içim...





(...)
Sosyal Medyada Paylaşın: