Artýk yokluðuna yazýyorum þiirlerimi. Kitaplar okuyorum. Masallar anlatýyorum çocuklara. Bel ki inanmayacaksýn ama. O çok beðendiðin gül desenli,panjurlu evde kalýyorum artýk.
Çiçeklerim var dertlerime alýþan. Kuþlarým var yanlýzlýðýmý paylaþan. Ve ben! Hayata yazmayla ulaþan bir çocuk var içimde.
Þafak vakti evde bir telaþ bir telaþ. Çiçekler,kuþlarým ve ben. Sessizce çekip gitmek yok. Kapýdan derince elvedalar ve ardýndan sabýrsýzca dönüþler.
Sokaklarda çin restaurantlarý ve kasap önünde bekleyen kediler Köþe baþlarýnda bir sürü bont kýlýklý herif. hayat öyle maceraperest þahsiyetlerle taþan bir nehir ki. Ýmkansýz galibiyetlere katýlma þansýn bile var.
Kadýköy de; Eskimiþ bir vapur iskelesindeyim Martýlar baþucumda. Ve ben bu gün hayat tezkeresindeyim.
Burhan GÜNGÖR
Sosyal Medyada Paylaşın:
BURHANGÜNGÖR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.