BAŞLAMADAN BİTTİ

ilk buluþmamýzý hatýrlýyor musun
soðuk bir kýþ günüydü
üzerimde takým elbise vardý
yakamda kýrmýzý bir karanfil.

görür görmez tanýmýþtým seni
bir peri kýzý gibiydin
gülüyordu gözlerin
merhaba diyerek tuttum ellerini
kalbim duracak gibiydi.

kanadýndan yaralý bir kuþ gibi
titriyordum,
soðuktan buz kesse de bedenim.
üþümekten deðildi titremelerim
konuþamýyordum adeta tutulmuþtu dilim.
kaçamak bakýþlarla gözlerinde eriyordum.
yürüyorduk gözlerden ýrak yerlere
çiselemeye baþlayan yaðmur eþliðinde.

ilk çayýmýzý içmiþtik seninle
salaþ bir balýkçý kulubesinde
sorular soruyorduk birbirimizi tanýmak için
kýsa da olsa anlatýyorduk öz geçmiþimizi
unuttun mu yoksa ilk öpüþmemizi?
lise öðrencileri gibiydik ikimiz de
kýzarýyordu yüzümüz nefeslerimizi hissettiðimizde.

zaman su gibi akýp geçiyordu
saatin akreple yelkovaný
sanki bizimle dalga geçiyordu
geç oldu kalkmam lazým dedin
uðurlamak istedim elvermedi yüreðim
nereden bilebilirdim ki
ilk ve son buluþmamýz olacaðýný
bende tatlý bir aný býrakacaðýný ...



Refik
26 . 10 . 2017
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: