Diriliş destanı
Vatan diyorlar sana toprak parçasý deðil.
Kendini bilmez hain durma önünde eðil.
Bir nida bekler gökten,yurdun asil milleti.
Korkma;öz vatanýndan at þu soysuz illeti.
O koskoca kesilen yürekler geliyor bak.
Kükreyerek diyorlar vatanýn sahibi Hak.
Bir vatan topraðýný köprülerle tutmuþlar.
Çanakkale de yatan Mehmet’i unutmuþlar.
Gafiller hakikatte Ebabil kuþlarýndan.
Gazaba gelmez mi Hak kulun gözyaþlarýndan.
Hakka yürüyen halkýn her zerresi bir nurdu.
Hadsizlik edip onu hangi þerefsiz vurdu.
Varlýða erdi teni bir vardan da öteye.
Topraða düþtü kaný hürmet eyler ataya.
Bir yiðit meydanlara derceyledi güruhu.
Gazaba geldi yerler teslim etmedi ruhu.
Analar yollardaydý dur diyordu illete.
Yetmezmiydi o sual aþka gelen millete.
Ben anayým diyordu evlatlar hepsi benim.
Bu vatan düþmez oðul topraða düþse tenim.
Hainler nefretini ateþ olup saçtýlar.
Hazmedemeyip yurdu bak düþmana kaçtýlar.
Bu vatan þehitlere umman olup taþmýþtý.
Her zerresi vatanýn þahadete koþmuþtu.
Meydanlar dolu dizgin bir nida yükseliyor.
Vatan evlatlarýndan tekbir sesi geliyor.
Bu hakikattir diyor biri gür sedasýyla.
Þahadete eriyor bir ömre vedasýyla.
Kimi gardaþtan ayrý kimi evlat,kimi eþ.
Þahadet ehli kimi,Kimi toprakta bir leþ.
Ezan sesleri olduk minarelere çýktýk.
Ýman dolu güruhu üzerlerine yýktýk.
Sýrat köprüsü olduk yitirmedik vataný.
Hakka yürüdük bizler incitmedik yataný.
Aziz vatana
Burhan GÜNGÖR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.