HAYIRSIZ YÂR
Ey gönül gülþenimin gülünü yolan güzel,
Elin baðýnda diken derip durma istersen.
Canevimin hýrsýzý, ömrümü çalan güzel,
Mülkünü harap etme, kýrýp durma istersen.
Zülfünü kement ettin, benliðimi uçurdun,
Kirpiklerin okunu yüreðime geçirdin,
Su dilendim elinden, aþk zehrini içirdin.
Sen zalim avcý mýsýn, vurup durma istersen.
Dað olsam, gam yüklenir yücelerim seninle,
Dil tutulur, tükenir hecelerim seninle,
Kâbuslara dost olur gecelerim seninle,
Rüyalarýmý hayra yorup durma istersen.
Âþýðýným reva mý çektiðim bunca cefa?
Sebatýn yok mu senin, bu mudur ahde vefa?
Yârin viranesinde karar eyle bir defa,
Aðyarýn sarayýna girip durma istersen.
Sen kara celladýmsýn, ipimi çekeceksin,
Dudaklarýndan yine beddua dökeceksin,
Mezarýma taþ diye kalbini dikeceksin,
Baþ ucumda el gibi garip durma istersen.
Tek muradýn yakmaksa sana mahkûm canýmý,
Ellerin titremeden yaz ölüm fermanýmý,
Geçir artýk boynuma ayrýlýk urganýmý,
Son arzun nedir diye sorup durma istersen.
Hüsamettin Kandemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.