Gül Vurdu Beni
Bülbül idim nazlý yarin baðýnda,
Hârý ok eyledi gül vurdu beni.
Mihman olamadým can otaðýnda,
O mülkü fetheden el vurdu beni.
Deli çaylar gibi taþtým olmadý,
Mecnun gibi çöller aþtým olmadý,
Yürüdüm olmadý, koþtum olmadý,
Vuslata ermeyen yol vurdu beni.
Eziyet etmekmiþ bana tek derdi,
Zevk aldý cefadan, çile çektirdi,
Talihimi merak edip baktýrdý,
Bahtýma gülmeyen fal vurdu beni.
Taraðý "sin" idi, saçlarý "cim"di,
Gözleri "ayýn"dý, aðýzý "mim"di,
"Elif" boylu yardan geçtim de þimdi,
Ýki büklüm olmuþ "dal" vurdu beni.
Bu sevda ömrümü haram eyledi,
Aslý’nýn ahýyla Kerem eyledi,
Hastalýk bilmezdim verem eyledi,
Böyle bir acayip hal vurdu beni.
Kandemir ne yapsýn bu aþk derdinden,
Sevdam göç etmedi gönül yurdundan,
Çok yalvardým ol güzelin ardýndan,
Bir kelam etmeyen dil vurdu beni.
Hüsamettin KANDEMÝR
12/02/2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.