Yüzünden anladım

Yüzünün resmi.
Tavla arasýnda çok sýcak.
O duman daðýlmýyor, zifir sessizliðinde,
Biraz tanýdýk geliyor ismi,
Sen þimdi iyice karanlýðýn gözlerine bak.

Yalancýsýn, dýþarýda öyle yalýn sancýsýn
Kapýyý araladý öfkesinde zaman
Kýrýþ kýrýþ karþýmda, dalgýn dalgýn
Bakýþlarýnda derin mana
Sen neden utanýyorsun?
Al þu çayýný çekil kenara,
Þimdi hava seni seçmiyor,
Bu barýþ baþka yalancý,
Kapýmda hâlâ bekliyor, bak, görmüyorsun.

Keyfim çok güzel, dokunma,
Yokuþ aþaðý iniyor bütün kirli yüzler.
Bin parça olmasýndan anlýyorum.
Seni böyle seviyorum.
Yazýk ki çok mutluyum,
Gözlerinin aldýrmazlýðýndan anlýyorum.
Bu sene kýþ sensin, bana bakýyorsun.
Dumanýndan tanýyorum seni,
Ne zaman ben olsam, yetinmiyorum.
Perde perde ýslanýyorsun, kanatlarým düþmüþ.
Bu kýrýþýklýk doðal geliyor.
Elimi hiç býrakmaman da caydýrmýyor,
Her þiirde gidiyorum, hiçbir þey durmuyor.

Dilekler bitmiyor hayat boyu dökülüyor,
Eleþtirilerin ardý kesilmiyor,
Dünyada yangýn hiç eksilmiyor,
Gözyaþý dökülüyor, herkes acýnasý yapmacýk...
Bu sahte yüzün resmini kimse silmiyor.
Varlýðýn içimi daraltýyor,
Þimdi bana dokunma, yine de sen bilirsin,
Al iþte, bir gece daha diriliyor sesin,
Söyle bana kimsin, nerdesin?
Sosyal Medyada Paylaşın: