Çekip gidiþin beni yalnýzlýða sürükleyen sel gibi
Çýrpýnýyorum, çýrpýnýyorum ama kurtulamýyorum
Haykýrmak istiyorum dünyaya sensizliði
Sesim kýsýlýyor, boðazým kuruyor
Öyle bir köþede sus pus kalmýþým
Omuzlarýmda öyle bir aðýrlýk varki
Sanki dünya üzerime yýkýlmýþ
Ve ruhumda sensizliði acýsý
Aðlýyorum gözlerimden akan kanlara aldýrýþ etmeden
Þimdiden hissedebiliyorum sensizliðin karanlýðýný
Bende yarattýðýn o uçsuz bucaksýz boþluðunu
Çýkmak istesemde bu sensizliðin çukurdan
Biliyorum çýrpýnýþlarýn fayda etmeyeceðini
Yalnýzlýðýn tanýmýnýn yokluðun olduðunu
Cehennemin sensizlik olduðunu
Çaresizliðimi ardýna bakmadan býraktýðýn enkazda bulduðumu
Ve biliyorum ölümün bendeki sen olduðunu...!