YOKLUĞUN BAŞ DÖNMESİ

Ýçimde yokluðunun acýmasýz izleri var
Silmek istesem de silinmiyor
Bir köþede çöktüþüm dizlerimin üzerine
Ellerim sinende kelepçeli küçüðüm
Avuçlarýmda sana açýlmýþ dualar
Ýçim de koyu gölge gibi yokluðun
Bir köþede uyuya kalmýþým
Ben gözlerimi sana açarým her sabah
Akþam, uykularýmý senden alýrým
Nereye, ne yana dönsem karþýmdasýn
Her zaman aklýmdasýn
Yokluðun baþ dönmesi gibi
Zamanýn ve mekanýn önemi var
Gecenin þu saatlerinde küçüðüm
Seni çok sevdiðimi bir kez daha farkediyorum
Sensiz geçen zamanýmý sorguladým
Bazen gecelere anlamlar yükledim
Bazen gökyüzündeki yýldýzlardan
Bir þeyler çýkarmaya çalýþtým
Kendimi bazen anlamýyorum bilirsin
Lakin bir þey hayatýmý deðiþtirdi.
Bir insan bir insana
Nasýl bu kadar güzel bakabilirdi ?
Ve bu bakýþlar
Nasýl bu kadar iç içe geçebilirdi ?
Olmaz dediðim her þeyi oldurdun sen.
Þimdi sensiz boðazýmda acý bir nefes var
Sol yanýmý hiç sorma,paramparça
Kapalý dört yaným küçüðüm
Çýkmak istiyorum kapý yok
Çýkýþ arýyor gözlerim
Zifiri karanlýk,göz gözü görmüyor
Üryan bir gecenin hapsindeyim
Kardelenin hüznü vuruyor sineme
Ahh o yaðmurlu günler
Nerde o kýyýya vuran dalgalar
Söyle küçüðüm ben neyleyim
YUNUSCA

Sosyal Medyada Paylaşın: