Þimdi Hergün biraz daha alýþmaya çalýþýyorum kendi yokluðuma. Yorgun cümleler biriktiriyorum içimde. Daðýnýk sayfalar. Viþne lekeli ellerimle baþlýyorum acýlý bir hikayeye. Yüzüm kül renginde. Ben böyleyim iþte Böyle daðýnýk sevmeyi beceremiyorum. Biraz anlayýþ göster. Avuçlarýmda kalýyor yalnýz bir kadýn Ve yorgun. Yaþamaya mecbur deðilim Ölmeye hasret kalbimle. Sadece bir özür borcum var yüreðine, Seni çok sevdim affet
Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özge Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.